Dere

Dere…

Ben her dere gördüğümde

Atlarım hemen içine

Denizden ziyade 

Toroslar’da büyüdüğümden herhalde.

Biz her yaz derede

Hem de Cehennem’inde

Yüzerdik ailemle…

Adı Cehennem Deresi bir kere

Girmek kolay değil suya öyle…

Her bahar karlar eridiğinde 

Karışırdı buz gibi sular dereye…

Hele ki gitmek oraya ne eğlence.

Dağ yollarında dolu bir bagajla

İnerdik derenin kıyısına.

Çamların arasında

Kayalarla, taşlarla

Sanki bir vaha…

İndirirdik bagajı

Ne yoktu ki taşı taşı…

Suyun içine oturtulacak şezlongundan

Mangala…

Şişinden kebabına,

Hele bir de dostlarla olduk mu

Ne ala!

Uygun bir yere kurunca savanı

Severdik etrafa bakınmayı

Ne varsa çalı çırpı

Toplar oynardık tatlı tatlı…

En güzeli çocuk olmaktı.

Çoluk çocuk oynamaktı.

Yok öyle hazır oyuncak moyuncaktı

Kendimiz yapar, kurar, bozardık her haltı.

En zoru da derenin suyuna atlamaktı.

Bir kere adımı attık mı

Başlardık saymaya bir iki…

Girerdik suya çıkardık diri

Su zaten buz gibi

Nefesimiz kesilirdi.

Bir de kayanın tepesinden suya atlamak vardı ki…

Aman aman ne eğlenceliydi.

Bulurduk kendimize bir havuz

Atlar batardık su buz…

Taşlar tane tane

Alabalıklar taze taze

Görünürdü suyun dibinde.

Yerdik, içerdik

Güler, eğlenirdik

Sonra da akşam çökmeden

Toparlanır yaylaya dönerdik.

Ben ne zaman görsem bir dere

Atlarım hemen içine

Hayat…

Yıllar sonra tekrar bir dere çıkardı karsıma

Taşları tek tek sayıla

Bir köprünün altında

Hayat arkadaşımla, motorda

Komşu diyarlarda…

Hemen çaptı gözüme

Benim atlamam lazım diye

Çünkü dere çekiyor beni kendine

Hemen hızlıca

Motorun arkasında

Giyindim uygunca

Atladım suya…

Önce bir iki

Sonra nefesim kesildi…

Soğuk içime işledi

Ama o ne keyifti.

Dere…

İnsan aynı suda yıkanır ancak bir kere

Hayat…

Sanki içimden geçerek akan bir dere

Akış…

Gerçek olan…

Tek bir an…

O da yalnız şu an…

Sonra dere akar,

Hayat akar,

Varsa yoksa tek bir an

Tekrarı olmayan…

Şu hayatta her şey geçici,

Derede akan su gibi…

Bulut gibi, yağmur gibi,

Buhar gibi…

Ne başlangıç, ne bitiş,

Ne yitiş…

Sadece geçiş…

Belki de bu yüzden dere sevdam

Bana gerçeği hatırlattığından.